در نگرش اسلامی، حقوق عامه مردم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به گونه ای که در مقام تعارض بین حق الله و حق الناس، حق الناس را مقدم بر حق الله می داند. احکام فقهی و حقوقی اسلام نیز بر صیانت از حقوق مردم تاکید می نماید. مضافا آن که اضرار به عموم افراد موجب ضمانت و جبران خسارت می گردد. فرهنگ شهر نشینی و سکونت در آپارتمان به جای توصیه به همبستگی و صمیمیت برای حفظ حقوق مشترک، بر هم گریزی و مفارقت برای پرهیز از تعارض منافع مبتنی بوده و در تبیین خسارتهایی که در مجاورت و هم نشینی متوجه همسایگان می شود، مصادیق ناچیز و کم اهمیت مورد توجه واقع شده و مسایل و زیانهای مهمتر مغفول مانده است. بدون شک نگهداری حیوانات در آپاتمان موجب انتشار ویروس هایی می شود که زیان آن محدود به آپارتمان محل اقامت نبوده و ممکن است اکثر همسایگان از آن متضرر گردند. مقاله حاضر تلاش می نماید تا به مدد روش تحلیلی-توصیفی، ضمانتهای فقهی-حقوقی دارندگان حیوانات در فضای آپارتمان را با توسل به قوانین اساسی، لایحه سازمان محیط زیست و طرحهای نمایندگان مجلس در خصوص موضوع و قواعد فقهی همجون لاضررو تسبیب را مورد مداقه قرار داده و پیشنهادهایی بر تصحیح و تکمیل قوانین و مقررات موضوعه ارایه نماید.

چکیده این مقاله نقشه و طرحی از حوزه هایی فکری ارائه می دهد که تقریباً به تاریخ فرهنگی نزدیک هستند. جدا کردن تاریخ فرهنگی از تاریخ فکری، تاریخ اجتماعی و تاریخ سیاسی، باستان شناسی و تاریخ های فعالیت هایی مثل هنر، ادبیات، زبان و دین، که در گروه های تاریخ یا در سایه «مطالعات دیداری»، «مطالعات دینی» یا «مطالعات فرهنگی» بررسی می شوند، سخت و دشوار است. تمامی این همسایگان «حلقه داخلی» را تشکیل می دهند که به تفصیل به بحث گذاشته شده اند. آن سوی حلقه داخلی «حلقه میانی» قرار دارد که رشته هایی مثل انسان شناسی، قوم شناسی، جامعه شناسی، علوم سیاسی و جغرافیا را دربر می گیرد. گرچه این رشته ها از تاریخ فرهنگی جدا هستند، اما تأثیر چشمگیری بر آن گذاشته اند. فراتر از این دو حلقه «حلقه بیرونی» جای دارد که مورخان فرهنگی اخیراً به آن پی برده اند و شامل روان شناسی، مطالعات شناختی، علم اعصاب و زیست شناسی می شود. تأثیر این حلقه بیرونی بر تاریخ فرهنگی همچنان مبهم و نامشخص است.

منطقه غرب آسیا به دلیل کمبود منابع آب همزمان با افزایش روزافزون جمعیت همواره در آستانه تنش و حتی بحران آب قرار داشته است. کمبود آب بر روابط سیاسی بین کشورهای منطقه نیز سایه افکنده و برخی اختلافات و حتی درگیری هایی را هم سبب شده است. کشور ایران نیز که شاهد کاهش منابع آبی در اثر مصرف فزاینده آب است نیاز به مدیریت تعاملات خود با همسایگان از منظر آبی دارد. در این رهگذر، قراردادهایی بر اساس حقوق برابر کشورهای ذی نفع در استفاده از منابع آب مشترک طبق قواعد حقوق بین الملل و همکاری هایی هم در زمینه بهره برداری از منابع آب مشترک بین این کشورها صورت پذیرفته است؛ اما همچنان اختلافات مربوط به بهره برداری از منابع آبی با برخی از کشورهای همسایه نظیر افغانستان بر قراردادهای قبلی-که در سایه قدرت انگلستان و دیگر ابرقدرت ها بر ایران تحمیل شده بود-وجود دارد. این پژوهش تلاش دارد با رویکرد تحلیلی و کاربردی به این پرسش پاسخ گوید که دیپلماسی آب ایران در قبال همسایگان به تفکیک چیست و چه راهکارهایی برای فعال سازی دیپلماسی آب کشور در قبال کشورهای همجوار وجود دارد.

سلامتی به مفهوم فقدان بیماری و وجود رفاه جسمی، روانی و اجتماعی است. دارابودن این حالت، از حقوق بنیادین بشری است که زیر عنوان حق بر سلامتی مطالعه می شود. از شیوه های تامین حق یادشده بهداشت حقوقی یا پیشگیری از نقض آن و جلوگیری از ادامه فعل زیانبار از سوی همسایگان است، تدبیری که آزادی عمل مالکان در ملک خویش را با محدودیت هایی مواجه می کند. این مساله، قانون گذار را بر آن داشته است تا در مقررات مختلف از جمله حقوق مدنی و شهری به تنظیم روابط همسایگان بپردازد. بر این بنیان، مالکان از به مخاطره انداختن سلامتی جسمی همسایگان از رهگذر ایجاد آلودگی بهداشتی، خطرهای ساختمانی و محرومیت از آفتاب و از به خطر افکندن سلامتی روانی از طریق آلودگی صوتی و اشراف بر منازل منع شده اند.

هدف پژوهش حاضر مطالعه و مقایسه چگونگی پیوندهای همسایگی در میان شهروندان شهر شیراز به عنوان یک کلان شهر و چهار شهر دیگر استان فارس در ارتباط با فرایند انتخاب همسر جوانان بوده است. این فرضیه مورد بررسی قرار گرفته است که توسعه کلان شهرها باعث ناشناخته ماندن دختران و کاهش شانس ازدواج آنان می شود. نمونه مورد مطالعه شامل 1100 خانوار بود که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده و به شیوه نمونه گیری نظام مند (700 خانوار از مرکز استان و 100 خانوار از هر شهرستان) انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات مورد نظر در قالب یک پرسشنامه و به شکل مصاحبه ساختار یافته جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 21- SPSS و روش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t، تحلیل واریانس چند متغیری و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که ارتباطات همسایگی در کلان شهر شیراز با شهرهای دیگر استان به طور کلی تفاوت معناداری دارد، میزان همسرگزینی از میان همسایگان نیز در شهر شیراز نسبت به شهرستان های دیگر کمترین میزان بوده است، گرایش به انتخاب همسر در میان اقوام نزدیک در طی دو نسل متوالی افزایش یافته است، مقایسه آمار میزان دختران هرگز ازدواج نکرده در سنین مختلف در سال های اخیر گواهی بر تایید فرضیه تحقیق است و میزان آشنایی همسایگان، با درصد زنان ازدواج نکرده در همه سنین دارای رابطه منفی است. این نتابج در مجموع در راستای تایید فرض اصلی تحقیق مبنی بر ناشناخته تر ماندن دختران در کلان شهرها است.

قراردادهای آبی بین المللی مانند معاهدات، پروتکل ها و موافقت نامه های دو یا چندجانبه موجب کاهش احتمال و شدت اختلاف و مناقشه بین کشورهای ذی ربط می شوند. ایران با همسایگان خود در بیشتر رودخانه های مرزی فیمابین دارای قراردادهای دوجانبه است از جمله می توان به معاهده 1299 با اتحاد جماهیر شوروی سابق درباره رودخانه ارس، اترک و سایر رودخانه های مشترک با آن کشور، پروتکل 1334 رودخانه های ساری سو و قره سو با ترکیه، معاهده 1351 رودخانه هیرمند با افغانستان و قرارداد 1354 با عراق اشاره کرد. در این تحقیق قراردادهای آبی ایران با کشورهای همسایه از نظر پراکندگی زمانی و موضوعی، نحوه تقسیم آب، تبادل داده و اطلاعات، ساختارهای سازمانی مشترک و حل و فصل اختلافات بررسی تحلیلی شده اند. بررسی ها نشان می دهند که بیشتر این قراردادها از نظر وجود مفاد مربوط به تبادل داده و اطلاعات، ساختارهای سازمانی مشترک و حل و فصل اختلافات در سطح مطلوبی قرار دارند.